Kus van je zoon

Mama in haar tuintje

Met de sopraanstem die Pie Jesu door het schip van de kerk heeft gedragen sommeer je je hongerige roedel aan tafel. Diezelfde stem galmt avond na avond door de gang waar je vanop het melkbankje uren belt met vriendinnen die jouw advies inwinnen. Ze snijdt door merg en been en muur en dubbel glas wanneer ze je aan de voordeur vertellen van je broer en zijn motorongeluk.

Maar meestal zal je stem zingen. Aria’s en kinderliedjes: voor het koor en voor al je kinderen. Want je moederliefde was te groot om zich te beperken tot de drie kinderen die je op de wereld zou zetten. Je wordt onthaalmoeder van uiteindelijk meer dan 150 kinderen. Wanneer je er jaren later nog ‘s eentje tegen het lijf loopt en hoort dat die iets met muziek gaan doen is, kan je dag niet meer stuk.
Ik wed dat zij je stem ook nog altijd kunnen horen met hun ogen dicht.

Zouden zij zich ook nog je handen herinneren? De zachte handen die de bloemen verzorgen in je tuintje. Die troostend de bezwete haren van een koortsig jongenshoofdje met een longontsteking strelen. Die kordaat de toetsen aanslaan wanneer je jezelf begeleidt op de elektrische piano — tok tok, je speelt met de hoofdtelefoon op.
Maar ook: de harde hand die me een oorveeg geeft wanneer ik tegen je lieg. En nog ‘s één wanneer ik je brutaal de waarheid zeg. Twee klappen, ik had er veel meer verdiend.
Het heeft me altijd verbaasd hoe sterk je bent. Die loodzware forehand in je rechter. Ik geloof dat ik veertien was toen ik voor het eerst een wedstrijdje armworstelen won.

Maar je echte kracht zit niet in je armen. Die klopt in je borst.
Het is het leeuwinnenhart dat mijn broer redde toen hij de branding in een Italiaanse baai onderschat had: de rotsen hebben je lelijk gesneden toen, maar ze zouden je geen kind afnemen. Dat hart bleek zelfs sterker dan je complexen over je gebrek aan schoolse opleiding. Je trotseerde agenten, een burgemeester, een handvol leraars en directeurs wanneer zij een van je kinderen onrechtvaardig behandeld hadden. Je deed hen dan vaak krimpen, hun verontschuldigingen aanbieden. Want ook een burgervader is uiteindelijk maar een moederskind.
En ook zij beseffen: uiteindelijk is elk moederhart wijzer dan alle bibliotheken van de wereld. Want zonder mama’s werd er geen boek geschreven, want geen schrijver geboren.

Een gelukkige moederdag mama.

Kus, je zoon.