Rasputin of Ma Baker

“Rasputin of Ma Baker, dat maakt niet uit,” zegt hij, “zolang het maar van Boney M is en niet jullie muziek. Want jullie muziek is altijd triest.”
Met onze muziek bedoelt hij dan: klassiek.

Hij moet nog 10 worden, maar zijn muziekvoorkeur verspringt met eeuwen tegelijk. Als baby kreeg ik hem stil met de pianosonates van Beethoven en Chopin. Beethoven bleek een blijvertje: vanuit zijn Tripp Trapp begon zijn tweejarige zelf spontaan te dirigeren bij de eerste noten van de machitge Vijfde. Wat later scoorde hij in gezelschap steevast hoge ogen wanneer hij de Ode an die Freude in fonetisch Duits zong, van opa geleerd: “Frooj-de-sjo-ner-gotter-foen-ke-toch-ter-aus-eliiiiii-zium!” Ook lang favorieten, dankzij de Kleine Einsteins: Suite Arlésienne van Bizet en Tchaikovski’s Notenkraker.

Maar nu vindt hij dat dus allemaal triest. Nu bij zijn favoriete hits: Gangnam Style, inclusief begeleidend dansje dat nog het meest wegheeft van een rodeo-rijdende cowboy zonder stier. Ook recent de revue gepasseerd: Happy van Pharel Williams, iets van Billie Eilish en een obscuur nummer van een Duitse hardrockband over de Wolfpack van de U-boten. In de auto op weg naar school vinden we mekaar nog in het Princelijke Little Red Corvette of Beat it en Billy Jean van Michael Jackson ⎼ beats weet u wel. En nu dus Boney M.

Of hij echt alle klassieke muziek triest vindt wil ik weten.
Hij knikt.
En of ik hem dan eens wat mag laten horen.
Hij twijfelt.
Knikt dan toch.

Ik vraag hem gewoon te zeggen waar hij aan denkt wanneer ik een fragment laat horen. Hij associeert er kinderlijk op los.

Bij de Bolero van Ravel roept hij enthousiast: “Een paradijs! Met watervallen. En een troep die feest viert.” In de Zomer van Vivaldi hoort hij Jerry die Tom te slim af is en in Bumblembee van Rimsky-Korsakov een achtervolging van de Apaches op de blauwbloezen. Bij Erbarme Dich van Bach ziet hij een begrafenis voor zich, “maar er is ook een engel bij” en van Eine Kleine Nachtmusik wordt hij gewoon vrolijk. Het eerste celloconcerto van Shostakovich is een oorlog “tussen de Russen en de Amerikanen.”

Maar nu, nu wil hij Ma Baker of Rasputin van Boney M horen.

En ik, ik wil terug als een kind kunnen luisteren.